صفحه اصلی

«مطالعه آزمایشگاهی تأثیر روسازی نفوذپذیر مقاوم در برابر گرفتگی (CRP) بر رواناب با استفاده از شبیه‌ساز باران» عنوان رساله دکتری علیرضا رضائی است که با راهنمایی حجت کرمی و حمایت بنیاد ملی علم ایران انجام داده است.

به گزارش روابط‌عمومی بنیاد ملی علم ایران (INSF)، «مطالعه آزمایشگاهی تأثیر روسازی نفوذپذیر مقاوم در برابر گرفتگی (CRP) بر رواناب با استفاده از شبیه‌ساز باران» عنوان رساله دکتری علیرضا رضائی است که با راهنمایی حجت کرمی و حمایت بنیاد ملی علم ایران انجام داده است.

 

رضایی با مدرک دکتری تخصصی عمران از دانشگاه سمنان درباره این طرح توضیح داد: با گسترش شهر‌ها، آن‌ها در برابر سیل آسیب‌پذیرتر شده‌اند، زیرا سطوح غیرقابل نفوذ، در جذب رواناب ناتوان هستند. بنابراین احتمال جاری شدن سیل، صرف نظر از ماهیت ملایم یا فاجعه بار آن، به‌طور فزاینده‌ای افزایش یافته است. تأثیرات مخرب سیل بر زندگی، تجارت و کل جامعه بر هیچ‌کس پوشیده نیست و در دنیا، سالانه میلیارد‌ها دلار صرف بازسازی خسارت‌های ناشی از سیل می‌شود.

 

وی افزود: در سال‌های اخیر، به‌طور فزاینده‌ای از روسازی‌های نفوذپذیر به‌عنوان یک سیستم زهکشی پایدار مؤثر برای کاهش سیل سطحی استفاده شده است. بتن نفوذپذیر که به بتن متخلخل نیز معروف است، یکی از انواع معروف روسازی‌های نفوذپذیر است، زیرا توانایی انتقال حجم زیادی از آب از طریق ساختار متخلخل ماده را دارد.

 

این محقق و پژوهشگر در ادامه بیان کرد: با این حال، ساختار منافذ بتن متخلخل می‌تواند توسط ذرات رسوب مسدود شود و توانایی آن در تخلیه رواناب به تدریج کاهش می‌یابد.

 

وی ادامه داد: در روسازی‌های نفوذ‌ناپذیر، در هنگام بارش بخش عظیمی از آب، جذب خاک زیرین نمی‌شود. بنابراین آبی که به درون زمین نفوذ نکرده است به صورت رواناب جریان می‌یابد. با توجه به توسعه مناطق شهری در سالیان اخیر، نواحی غیرقابل نفوذ در حال افزایش و در نتیجه مناطق مستعد زهکشی رواناب به درون زمین در حال کاهش است. بنابراین رواناب در حال افزایش است و باید به‌نحوی دفع شود.

 

وی تصریح کرد: بتن متخلخل به صورت بتنی با اسلامپ پایین و تخلخل زیاد، به عنوان یکی از پرکاربردترین راه‌حل‌های رفع مسأله رواناب شناخته می‌شود. در سالیان اخیر، استفاده از این بتن با توجه به ویژگی‌های منحصر به فرد زیست‌محیطی و اقتصادی در سراسر اروپا و آمریکا به‌شدت گسترش پیدا کرده است.

 

رضائی تأکید کرد: یکی از نقاط ضعفی که در بتن‌های متخلخل مشهود است، گرفتگی این بتن پس از چندین سال استفاده از آن است که رفع این مشکل هزینه‌های زیادی در پی دارد. همچنین تخلخل زیاد، منجر به کاهش مقاومت بتن متخلخل می‌شود که استفاده از آن در محل‌هایی با بارگذاری زیاد را غیرممکن می‌کند.

 

وی در پایان خاطر نشان کرد: بنابراین ارائه راهکاری که منجر به رفع این دو مشکل شود، اهمیت بسیار بالایی در مسأله کنترل رواناب دارد.