دلیل این اتفاق می تواند موضوعات مختلفی از جمله درگیری ماهیچه قلب، بالا بودن فشار خون، عارضه های مربوط به دریچه و یا گرفتگی های عروقی باشد.
سعی در نجات سلول های آسیب دیده
در چنین حالتی که فرد دچار نارسایی قلبی شده، سلول های بنیادی که در قلب و مغز استخوان قرار دارند، به سمت محل التهاب حرکت کرده و سعی در ترمیم آن بافت دارند. این سلول های بنیادی به واسطه ترشح هورمون های موضعی، سعی در نجات سلول های آسیب دیده کرده یا خودشان به سلول های جدید قلبی تبدیل می شوند. ولی عموما این روند کامل و کافی نبوده و نمی تواند قسمت عمده ای از قلب را نجات بخشد و بنابراین نارسایی قلب ایجاد می شود.
با آگاهی از این فرآیند و همچنین توسعه نتایج تجربی حاصل از آزمایش بر روی حیوانات، تلاش شده که از سلول های بنیادی خود فرد در درمان نارسایی قلب استفاده شود.
در این حالت، سلول های بنیادی به قلب وارد می شوند و علاوه بر اینکه می توانند به سلول های قلبی جدید تبدیل شوند، یک سری فعل و انفعالات بیولوژیک ایجاد می کنند که در نتیجه این اقدام، عضله قلب ترمیم می شود.
به دنبال یافتن سلول هایی با کارایی بالاتر
عاملی که پژوهشگران را به استفاده از این روش ترغیب کرده، در دسترس بودن این سلول ها و راحتی جداسازی آنها است.انجام این فرآیند تجربی نشان داده که تاثیر درمان با این نوع سلول ها در حد متوسط بوده و همین عامل سبب شده تا پژوهشگران به دنبال راهکاری برای یافتن سلول های مفیدتر با کارایی بالاتر باشند. سلول هایی که راحت در دسترس باشند، به آسانی به قلب منتقل شوند، بتوانند به سلول های عضله قلبی دارای عملکرد تبدیل شده و بافت قلب را که شامل بافت عضلانی و عروقی است، ترمیم کنند.
این ضرورت سبب شده تا تیم های متخصص مطالعاتی در سراسر جهان از جمله ایران، روش های درمانی نوینی از مطالعات سطح آزمایشگاهی که شامل مطالعات سلولی مولکولی و حیوانی است گرفته تا مطالعات بالینی انسانی را آغاز کنند.
