تعاریف متعددی برای کالیبراسیون ارائه شده است، در استاندارد ملی ایران در بخش «پایه و عمومی اندازه شناسی» کالیبراسیون
چنین تعریف شده است: مقایسه ابزار دقیق با یک مرجع استاندارد آزمایشگاهی در شرایط استاندارد برای اطمینان از دقت و سلامت آن و تعیین میزان خطای این وسیله نسبت به آن استاندارد و تنظیم آن در مقایسه با استاندارد. کالیبراسیون در واقع ایجاد نظامی موثر به منظور کنترل صحت و دقت عوامل مترولوژیکی دستگاه های آزمون و وسایل اندازه گیری و کلیه تجهیزاتی است که عملکرد آنها بر کیفیت فرآیند تاثیرگذار بوده و برای اطمینان از تطابق اندازه گیری های انجام شده با استانداردهای جهانی مورد استفاده قرار می گیرد. به طور معمول عدم قطعیت وسیله نسبت به زمان و با استفاده های مکرر از آن افزایش می یابد. شناسایی رشد تدریجی عدم قطعیت و افزایش آن به راحتی توسط کاربران امکانپذیر نیست. هدف نهایی کالیبراسیون، برقراری قابلیت ردیابی عنوان شده است که در کنترل سیستم اندازه گیری و تجارت بین المللی ضروری است. قابلیت ردیابی عبارت است از: قابلیت ارتباط مقدار یک استاندارد و یا نتیجه یک اندازه گیری با مرجع های ملی و بین المللی، از طریق زنجیره پیوسته مقایسه ها که همگی عدم قطعیتی معین دارند که به صورت ملی یا بین المللی تعیین و یا مشخص می شوند.
دریافت فایل