با کاهش قطر الیاف پلیمری از میکرومتر به نانومتر خواص منحصر بفردی همچون نسبت سطح به حجم بسیار بالا، انعطاف پذیری و خواص مکانیکی عالی به الیاف بخشیده شده که گستره کاربرد آنها را بسیار وسیع می کند. تاکنون روش های متعددی برای تولید الیاف نانومتری از جمله روش کشش ، سنتز قالبی ، جداسازی فازی و روش خودبه خودی پیشنهاد شده است.
از بین روش های مطرح شده برای تولید نانوالیاف، روش الکتروریسی علاوه بر سادگی از بازدهی بالاتری نیز برخوردار است و می توان گفت این روش تنها روشی است که در آینده می توان از آن برای تولید نانوالیاف به صورت هم جهت و پیوسته استفاده نمود. الکتروریسی به دو روش سوزنی و بدون نازل انجام می گیرد. از معایب روش الکتروریسی سوزنی می توان به میزان تولید پایین و گرفتن سوزن در حین ریسندگی اشاره کرد، اخیرا روش جدیدی برای ساخت نانوالیاف استفاده می شود که به آن الکتروریسی بدون نازل می گویند که توجه زیادی را به خود جلب کرده و تبدیل به یک راهبرد امیدوارکننده برای بهبود بهره وری در تولید نانوالیاف شده است. تولید نانوالیاف از نقطه نظر تحقیقاتی و گستره کاربرد و ساخت محصول بسیار جالب است و در حال حاضر تولید این الیاف با روش الکتروریسی یک موضوع جهانی بوده و میلیون ها دلار در مورد آن هزینه شده است. ازجمله کاربردهای مهم این الیاف می توان به استفاده از آن در ساخت نانوکامپوزیت های پلیمری، کاربردهای پزشکی، نظامی و فیلتراسیون های مختلف اشاره کرد.
