آزمایشگاه‌هایی که دنبال تایید کیفیت نتایج خود هستند معمولا استاندارد ISO/IEC 17025 را پیاده‌سازی می‌کنند، استانداردی که الزامات مورد نیاز برای صلاحیت کالیبراسیون و تست آزمایشگاه‌ها را در بر می‌گیرد.
اما برای تضمین نیازهای کیفی آزمایشگاه های پزشکی، استاندارد ایزو 15189 منتشر شده است. در این استاندارد اولویت‌بندی نیازها، آماده سازی بیمار، تشخیص هویت بیمار، جمع آوری نمونه‌ها، انتقال، ذخیره، پردازش و آزمایش نمونه‌های کلینیکی، تائید و تفسیرگزارش علاوه بر در نظر گرفتن ایمنی و اخلاق در فعالیت‌های آزمایشگاهی آمده است. هدف از تدوین و به‌کارگیری این استاندارد بین المللی، تعیین الزامات مورد نیاز برای تضمین کیفیت آزمایش‌ها و کیفیت نتایج آن و صلاحیت آزمایشگاه‌های پزشکی است.
از زمان انتشار، این استاندارد به سرعت پیشرفت کرد و در بسیاری از کشورهای جهان مورد استقبال قرار گرفت. در سال ۲۰۰۷ نسخه جدیدی از این استاندارد منتشر شد که هدف آن همسوئی بیشتر با ISO/IEC 17025 بود. به طور کلی این استاندارد شامل دو دسته الزامات مدیریت و فنی می‌شود که در بند ۴ الزامات مربوط به مدیریت صحیح و در بند ۵ الزامات مربوط به احراز صلاحیت فنی برای نوع آزمون‌ها که آزمایشگاه به عهده می‌گیرد، مشخص می‌شود.
از مزایای اخذ این استاندارد می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:
ارتقا سطح آزمایشگاه‌ها و کسب اعتبار بین المللی
افزایش اطمینان از صحت نتایج ارایه شده توسط آزمایشگاه‌ها
کسب اطمینان از کالیبره شدن مستمر تجهیزات و ابزارآلات آزمایشگاه‌ها
کاهش هزینه ها به دلیل کاهش دوباره کارها
افزایش کارایی پرسنل
افزایش انگیزش در بین کارکنان آزمایشگاه
تسهیل همکاری میان آزمایشگاه‌ها و سایر سازمان‌ها
استاندارد کردن روش‌های اجرایی و مدیریتی آزمایشگاه‌ها
ارتقاء سطح مشتری مداری آزمایشگاه‌ها و افزایش بیماران
دریافت لوح کیفیت و تاییدیه صلاحیت از اداره کل مرجع سلامت
امکان پذیرش آزمایشگاه‌ها به عنوان آزمایشگاه مراجع ذیصلاح
امکان ارایه خدمات در سطح بین المللی
انطباق با استانداردهای مدیریت آزمایشگاه های آزمون و کالیبراسیون (ISO/IEC17025) و استاندارد مدیریت کیفیت (ISO9001)