تعاریف متعددی برای کالیبراسیون ارائه شده است، در استاندارد ملی ایران در بخش «پایه و عمومی اندازه شناسی» کالیبراسیون چنین تعریف شده است: «مقایسه ابزار دقیق با یک مرجع استاندارد آزمایشگاهی در شرایط استاندارد برای اطمینان از دقت و سلامت آن و تعیین میزان خطای این وسیله نسبت به آن استاندارد وتنظیم آن در مقایسه با استاندارد».
کالیبراسیون در واقع ایجاد نظامی موثر است به منظور کنترل صحت و دقت عوامل اندازه‌شناسی دستگاه‌های آزمون و وسایل اندازه‌گیری و همه تجهیزاتی که عملکرد آنها بر کیفیت فرآیند تاثیرگذار است. کالیبراسیون برای اطمینان از تطابق اندازه‌گیری انجام شده با استانداردهای جهانی مورد استفاده قرار می گیرد.
به طور معمول عدم قطعیت وسایل، نسبت به زمان و با استفاده مکرر از آن افزایش می‌یابد. شناسایی رشد تدریجی عدم قطعیت و افزایش آن به راحتی توسط کاربران امکان پذیر نیست.
هدف نهایی کالیبراسیون، برقراری قابلیت ردیابی عنوان شده است که در کنترل سامانه اندازه‌گیری و تجارت بین‌المللی ضروری است. قابلیت ردیابی عبارت است از: قابلیت ارتباط مقدار یک استاندارد و یا نتیجه یک اندازه‌گیری با مراجع ملی و بین‌المللی، از طریق زنجیره پیوسته مقایسات که همگی عدم قطعیتی معین دارند و به صورت ملی یا بین‌المللی تعیین و یا مشخص می‌شوند.