به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری؛ استئومیلیت یا ورم استخوان به معنی عفونت استخوان و مغز استخوان است که در آن تمام استخوان های بدن ممکن است دچار عفونت شوند. علت این بیماری اغلب عفونت های استافیلوکوکی است ولی سایر باکتری ها مانند استرپتوکوک، انتروباکترها و مایکوباکتریوم و گاه قارچ ها نیز می توانند علت آن باشند. علاوه براین، باکتری های بین استخوانی که در مقابل آنتی بیوتیک ها مقاومت پیدا کرده اند نیز می توانند موجب استئومیلیت مزمن شوند.

استئومیلیت به خصوص نوع مزمن آن می تواند به فلج شدن، قطع عضو و حتی مرگ نیز منجر شود. از آنجایی که استئومیلیت یک بیماری جدی و خطرناک است نیاز به درمان فوری با آنتی بیوتیک یا عمل جراحی دارد. نکته ای که وجود دارد این است که در خیلی از موارد به علت مقاومت میکروارگانیسم های دخیل در بیماری به درمان های رایج آنتی بیوتیکی، میزان درمان این بیماری محدود است بنابراین نیاز به روش های درمانی مناسب تر ضروری به نظر می رسد.

در این خصوص به نظر می رسد بتوان با کمک علوم مهندسی بافت و فناوری نانو، ساختارهای مناسبی جهت درمان این بیماری شایع، در نظر گرفته شود. در این راستا محققان کشور طرحی با عنوان " ساخت داربست استخوانی حاوی نانوذرات بارگذاری شده با آنتی بیوتیک وانکومایسین جهت درمان بیماری استئومیلیت" را با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران معاونت علمی انجام دادند. در این پروژه سعی شده با استفاده از پلیمرهای زیست سازگار و زیست تخریب پذیر، نانو ذرات و داربست مناسب استخوانی، جهت رهایش آنتی بیوتیک های موثر علیه بیماری استئومیلیت طراحی شود.

در این پروژه با طراحی نانوذرات مناسب بر پایه پلیمر ابریشم، ساختار مناسبی جهت انتقال آنتی بیوتیک وانکومایسین فراهم شده است. علت انتخاب آنتی بیوتیک مذکور، کاربرد گسترده آن برای درمان عفونت های مقام به درمان از جمله باکتری Staphylococcus aureus  است. مشخص شده است که استفاده از نانوذرات جهت رهایش کنترل شده داروهای مختلف نسبت به روش های مرسوم دارو رسانی دارای مزایای زیادی همچون محافظت دارو در برابر تخریب، انتقال هدفمند دارو، کاهش میزان تزریق، امکان انتقال چند دارو به طور همزمان، افزایش میزان جذب دارو توسط بافت هستند. علت انتخاب پلیمر ابریشم جهت ساخت نانوذرات این است که پلیمر ابریشم دارای ظرفیت بالای پذیرش داروهای مختلف برروی خود می باشد که این موضوع به علت وجود گروههای متفاوت و مناسب جهت پذیرش دارو در ساختار این پلیمر، زیست سازگاری مناسب و مقرون به صرفه بودن آن می باشد.  از سویی دیگر، به منظور انتقال نانوذرات حاوی آنتی بیوتیک ساخته شده در این پروژه به ناحیه آسیب دیده استخوانی، ساخت داربست مناسب فیزکوشیمیایی با منافذ مناسب، ضروری به نظر می رسد. داربست طراحی شده نه تنها به عنوان انتقال دهنده و بستری برای نانوذرات در نظر گرفته شده است، بلکه با داشتن خواص فیزکوشیمیایی مناسب می تواند باعث ترمیم ناحیه استخوانی آسیب دیده نیز شود. در این راستا سعی خواهد شد از پلیمر طبیعی ابریشم به منظور ایجاد ساختار هموژن با نانوذرات ساخته شده، استفاده شود.