سطوح یا پوشش‌هایی که به سختی با آب خیس می‌شوند را می‌توان فوق‌آبگریز در نظر گرفت. روش‌های مختلفی برای تولید سطوح و پوشش‌های فوق‌آبگریز استفاده شده است. سطوح و پوشش‌های فوق‌آبگریز به دلیل خواصی که دارند کاربردهای متعددی در صنایع مختلفی مانند صنایع خودروسازی، ساختمان، بهداشت و درمان، اپتیک و الکترونیک دارند. بازار سطوح و پوشش‌های فوق‌آبگریز برای سال ۲۰۲۰ حدود ۱٫۸ میلیارد دلار بوده است.
سطوح و پوشش های فوق آبگریز معمولاً تحت شرایط کاری و محیطی متفاوتی قرار می‌گیرند اما متأسفانه، با وجود بازار بزرگ، هیچ استانداردی برای ارزیابی دوام سطوح و پوشش‌های فوق آبگریز وجود نداشت. هدف این استاندارد تعیین روش‌های ارزیابی عملکرد سطوح و پوشش‌های فوق‌آبگریز تحت شرایط کاری و محیط‌زیستی و آب و هوایی مختلف، است. معیارهای ارزیابی، مقایسه زاویه پیشروی، زاویه پسرفت و پسماند زاویه تماس نمونه‌ها قبل و بعد از قرار گرفتن در شرایط کاری و محیطی فوق‌الذکر است. علاوه بر این، این سند ارتباط بین طرف‌های علاقه‌مند را تسهیل می‌کند.
تاکنون در مجموع ۱۰۴ استاندارد بین‌المللی توسط کمیته فنی استانداردهای فناوری نانو ایزو ISO/TC۲۲۹ منتشر شده که تدوین ۱۲ استاندارد آن با سرپرستی جمهوری اسلامی ایران انجام گردیده است. تدوین استانداردهای بین‌المللی معمولا ۲ تا ۳ سال زمان می‌برد. اساس تدوین استانداردهای بین‌المللی در سازمان ایزو، اجماع جهانی توسط کشورهای عضو است. کشورهای عضو کمیته‌های فنی در مراحل مختلف تدوین استاندارد نظرات تخصصی مختلفی را برای تکمیل و توسعه استاندارد ارائه می‌کنند.
در کمیته فنی استانداردهای فناوری نانو سازمان ایزو، ۳۹ کشور به‌عنوان عضو اصلی و ۱۸ کشور به‌عنوان عضو ناظر وجود دارد. با انتشار استاندارد فوق، ایران به ترتیب پس از کشورهای آمریکا، ژاپن، کره جنوبی و انگلستان، بیشترین استانداردهای نانو را در سازمان بین‌المللی استانداردسازی (ایزو) تدوین کرده است.