در مقاله‌ای که این گروه در نشریه Small Science منتشر کردند جزئیات مربوط به این کار تشریح شده است. اگرچه ممکن است عجیب به نظر برسد، اما می‌توان از زباله‌ها برای تصفیه آب استفاده کرد. این دقیقاً همان چیزی است که این گروه موفق به انجام آن شدند. در این پروژه یک ساختار منحصر به فرد برای فیلتر کردن طبقه خاصی از رنگ‌های خطرناک از آب ایجاد شده است. این کار با استفاده از یک ماده حیاتی صورت می‌گیرد، این ماده سلولز است که از پسماندهایی نظیر البسه مستعمل یا دستمال‌های کهنه به دست آمده است. روی این سلولزها پوششی نانویی از جنس الیاف ایجاد می‌شود. این ساختار به صورت یک فیلتر عمل کرده و می‌تواند آب‌های آلوده را تصفیه کند.
بیشتر رنگ‌های مصنوعی، از جمله ترکیبات موسوم به آزو، به عنوان رنگ‌های آلی طبقه‌بندی می‌شوند. در کشورهایی که حفاظت از محیط زیست اولولیت ندارد، این رنگ‌ها به طور گسترده در صنعت نساجی مورد استفاده قرار می‌گیرند و اغلب وارد فاضلاب می‌شوند. به اعتقاد گونتر رپروتچر از محققان موسسه شیمی مواد دانشگاه صنعتی وین، این رنگ‌ها خطرناک هستند سرعت تخریب آن‌ها در طبیعت بسیار کم بوده و برای طولانی مدت در آب باقی می‌مانند و برای انسان و محیط زیست خطرآفرین هستند.
این فیلترهای نانویی مساحت سطحی بسیار بیشتری را در اختیار کاربر قرار می‌دهد و رنگ‌های بیشتری را به دام می‌اندازند.
قیصر مقبول، از محققان این پروژه می‌گوید: «ما در حال کار با نانوسلولز نیمه کریستالی هستیم که می‌تواند از مواد زاید تولید شود. این ساختار برای محیط‌زیست کاملاً بی‌ضرر است و ما همچنین می‌توانیم آن را با استفاده از پسماند تولید کنیم.»
این نانوساختارها با استفاده از روش الکتروریسندگی تولید می‌شوند که در آن قطرات ریز محلول به سمت هدف پرتاب شده که در میدان الکتریکی، این قطره‌ها به رشته‌های نانویی تبدیل می‌شوند. آزمایشات با این نانوساختارهای پوشیده از سلولز بسیار موفقیت‌آمیز بوده و ۹۵ ٪ از رنگ در سه‌چرخه تصفیه آب آلوده به رنگ بنفش حذف شده است.
