لوله ها به عنوان پرکاربردترین تجهیزات در انتقال مواد، انرژی و غیره شناخته می شوند. به دلیل نقش اساسی این لوله ها،تخریب آنها در صنایع گوناگون منجر به خسارات متعددی می شود. امروزه رفته رفته با افزایش قدمت صنایع پالایشگاهی پیشبینی عمر باقیمانده لوله های موجود، اهمیت پیدا کرده است. یکی از روشهای کاهش خسارات ناشی از تخریب ناگهانی خطوط لوله گاز و نفت، تخمین عمر باقیمانده لوله های فولادی به کار گرفته شده در خط لوله است. به منظور جلوگیری ازخسارات اقتصادی، زیست محیطی و جانی ناشی از تخریب و از کارافتادگی خط لوله، استفاده از روشهایی در راستای تخمین عمر مفید سرویس دهی خطوط لوله در مواجهه با پدیده هایی چون خوردگی، اکسیداسیون و سایش به منظور تعمیر و جایگزینی این خطوط از اهمیت بالایی برخوردار است. به طور معمول، لوله های مورد استفاده در صنایع به دلیل مواجهه با پدیده خوردگی، دچار کاهش ضخامت،کاهش استحکام مکانیکی،کاهش سختی و اکسیداسیون سطحی می شوند و این پدیده می تواند منجر به تخریب لوله ها شود. بنابراین، تخمین عمر باقیمانده لوله ها و بررسی اثرات ناشی از خوردگی پیش از پیش حائز اهمیت است.
براساس مطالعات گوناگون، خوردگی منجر به تخریب در لوله ها می شود. لوله ها با قرارگیری در معرض خوردگی، دچار کاهش استحکام می شوند. به همین دلیل، بررسی خواص کششی در این لوله ها نیز حائز اهمیت است؛ از طرف دیگر، به دلیل قرارگیری این لوله ها در دمای بالا، بررسی خواص مکانیکی در دمایی نزدیک به دمای کاری، می تواند اطلاعات بسیاری مفیدی به منظور پیشبینی عمر باقیمانده لوله ها ارائه دهد.
