صفحه اصلی

پراکندگی نور پویا یک روش غیرتهاجمی رایج بین آزمایشگاه های دانشگاهی و صنعتی است که به سرعت، به بررسی کیفیت دقیق و قابل تکراری برای مطالعه مولکول های زیستی و غیر زیستی که به مقادیر بسیار کمی از نمونه نیاز دارد، می پردازد. این روش که با نام طیف سنجی همبستگی فوتون نیز شناخته می شود، ابزار بسیار قدرتمندی برای مطالعه رفتار انتشار مولکول های زیستی در محلول است .

دستگاه تفرق نور پویا، ابزاری ساده و سریع برای تعیین وزن مولکولی است. این روش می تواند از روی شعاع هیدرودینامیکی نمونه های مختلف، وزن مولکولی آنها را مشخص کند و با استفاده از پراش ایستایی نور و همچنین به کارگیری نمونه های آماده سازی شده در غلظت های مختلف، فرآیند تعیین وزن مولکولی را انجام دهد. در این روش، یک محاسبه گر دبای تک زاویه ای وجود دارد که به کمک آن می توان اثرات زاویه ای را با استفاده از محاسبات ریاضی انجام داد. تعیین وزن مولکولی با استفاده از این تجهیز با سل مخصوص و استفاده از تولوئن به عنوان نمونه استاندارد قابل انجام است. روش های مختلفی برای اندازه گیری یا تخمین وزن مولکولی مولکول های زیستی در دسترس محققان است. با این حال، مهم است که بدانید آنها چگونه کار می کنند و کدام ابزار برای برنامه شما مفیدتر است. هدف از این مقاله، ارائه یک دید کلی به خواننده برای تعیین وزن مولکولی ملکول های زیستی با دستگاه تفرق نور پویا است.

 

مولکول های زیستی در واقع مولکول هایی هستند که توسط موجودات زنده تولید می شوند. آنها ضروری ترین مولکول های آلی هستند که در فرآیندهای بقا و متابولیک موجودات زنده نقش دارند. مولکول های زیستی دارای طیف وسیعی از اندازه ها و ساختارها هستند، آنها از مولکول های کوچک مانند متابولیت های اولیه و ثانویه و هورمون ها تا درشت مولکول های بزرگ زیستی مانند پروتئین ها، اسیدهای نوکلئیک، کربوهیدرات ها، لیپیدها را شامل می شوند . این دسته از ترکیبات به استثنای لیپیدها، دارای وزن مولکولی در محدوده ده هزار دالتون و بالاتر هستند. به همین دلیل، مولکول های زیستی، یعنی ترکیبات شیمیایی موجود در موجودات زنده به دو دسته تقسیم می شوند، دسته اول آنهایی که وزن مولکولی کمتر از یک هزار دالتون دارند و به طور معمول به عنوان میکرومولکول یا به زبان ساده مولکول زیستی نامیده می شوند؛ در حالی که دسته دوم آنهایی هستند که ماکرومولکول یا ماکرومولکول زیستی نامیده می شوند.