اتوکلاو دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم

نام انگلیسی :

زمینه های کاربردی

خاصیت قابل اندازه گیری :

آخرین وضعیت دستگاه :

توضیحات :

انشمند میکروبیولوژیست به نام چارلز چمبرلن در قرن 19 میلادی دستگاهی را تحت عنوان اتوکلاو اختراع کرد که مشکل استریلیزاسیون را مرتفع کرد. دستگاه اتوکلاو که سیستمی همچون یک زودپز دارد با استفاده از دما و فشار بالای حاصل از بخار آب، به سادگی عمل سترون سازی را انجام می دهد. امروزه سیستم اتوکلاو در ابعاد و اندازه های مختلف بسته به کاربری مورد استفاده ساخته می شود. اتوکلاو با بخار کردن آب دما را به 121 درجه سانتی گراد رسانده و فشار را عموما در 1 اتمسفر تنظیم می کند. این دما و فشار حاصله مناسب برای از بین بردن تمامی آلودگی های زیستی می باشد. سیستم اتوکلاو همانطور که گفته شد سیستمی شبیه به زودپز داشته و پس از قرار دادن وسایل و مواد مورد نظر در آن، درب آن بسته شده و دستگاه شروع به کار می کند. عموما برای اطمینان از استریلیزاسیون کامل توسط اتوکلاو، از چسب مخصوص اتوکلاو (اندیکاتور) استفاده می شود. این چسب دارای نوار هایی تیره در زمینه چسب می باشد که هر یک از این نوار ها شامل تعداد زیادی از اسپور باکتری های مقاوم به دما می باشند. در هر سری اتوکلاو مقداری از چسب مخصوص نیز در دستگاه قرار می گیرد و در صورت انجام کامل استریلیزاسیون نوار های موجود بر روی چسب، تغییر رنگ داده و از بین می روند. همچنین سیستم اتوکلاو سعی بر آن دارد که پس از شروع کار هوای موجود در دستگاه را به شکل نسبتا کامل خارج نماید. چرا که هوا در امر استریلیزه کردن یک عامل منفی محسوب شده و زمان مورد نیاز را افزایش می دهد. باید توجه داشت که اتوکلاو تنها زمانی کاربرد دارد که از اجسام و نمونه هایی در آن گذاشته شوند که حساسیت دمایی نداشته باشند و بتوانند دما وفشار وارده را تحمل کنند. عموما اکثر وسایل آزمایشگاه های زیست شناسی دارای برچسبی دارند که نشان دهنده قابل اتوکلاو و یا غیر اتوکلاو بودن آن را نشان می دهد. لذا اتوکلاو برای تمامی ابزار و مواد مورد استفاده در آزمایشگاه کاربرد ندارد. برای استریلیزاسیون مواردی که قابل اتوکلاو نیستند می توان بسته به شرایط و ماهیت مورد نظر، از فیلتر های مختلف، آون و … استفاده کرد.