رزونانس مغناطیسی هسته براساس اندازه گیری تابش الکترومغناطیسی در ناحیه فرکانس رادیوئی تقریبا ۴ تا ۶۰۰ مگاهرتز بنا شده است. برخالف جذب فرابنفش، مرئی و زیر قرمز، هسته اتم ها به جای الکترون های بیرونی در فرآیند جذب درگیر هستند. به علاوه، برای آن که هسته، حالت های انرژی مورد نیاز جذب را پیدا کند، لازم است نمونه در یک میدان مغناطیسی تعیین و تشخیص ساختار ،(NMR) شدید قرار گیرد. هدف عمده از به کار بردن طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته (NMR) همانند اثر انگشت بوده و هر هسته یک طیف مربوط به خود را دارد. آنالیز (NMR) مولکول ها است؛ در واقع طیف آغازی برای کاربرد در رشته پزشکی و وسیله تشخیص طبی به نام تصویربرداری رزونانس مغناطیسی است که کاربرد گسترده ای در تشخیص جراحات و دیگر اشکال غیرعادی در پزشکی دارد .
رزونانس مغناطیسی هسته برای اولین بار در سال ۱۹۴۶ به طور مستقل توسط فلیکس بلوخ از دانشگاه استنفورد و ادوارد پارسل از دانشگاه هاروارد کشف شد. آنها توانستند جذب تابش الکترومغناطیسی را که در نتیجه انتقال تراز انرژی هسته در یک میدان مغناطیسی قوی صورت می گیرد، نشان دهند. این دو فیزیکدان در سال ۱۹۵۲ موفق به دریافت جایزه نوبل شدند. در پنج سال اول پس از کشف روش رزونانس مغناطیسی هسته، شیمی دانها دریافتند که محیط مولکولی اجسام بر جذب توسط هسته ها در حضور یک میدان مغناطیسی اثرگذار است و این اثر می تواند به ساختار مولکول ارتباط داده شود.
دستگاه رزونانس مغناطیسی هسته 300 مگاهرتز
