سلنیوم دارای کاربردهای آنتی اکسیدانی بوده و برای تهیه ترکیب تری یدو تیرونین که از تیروکسین تولید می‌شود ضروری است. در واقع، سلنیوم نقش مهمی در سلامت سیستم ایمنی دارد. این آنتی اکسیدان به کاهش تنش اکسیداتیو در بدن کمک می‌کند که موجب کاهش التهاب و تقویت ایمنی می‌شود. افزایش سطح سلنیوم خون با افزایش پاسخ ایمنی مرتبط است. در برخی موارد، سطح گلوتاتیون پراکسیداز اندازه گیری می شود. گلوتامین پراکسیداز آنزیمی است که برای عملکرد به سلنیوم نیاز دارد. اگر سطح این آنزیم در بدن پایین باشد، ممکن است که سلنیوم کافی در بدن موجود نباشد.
در میان انواع روش های تجزیه ای موجود مورد استفاده برای اندازه گیری غلظت سلنیوم در سرم، اخیرا از روش ICP-MS به دلیل حساسیت بالا استفاده شده است. یکی از عوامل محدود کننده اندازه گیری مستقیم سلنیوم، مشکلات تداخل دیگر یون ها بر ایزوتوپ های عمده سلنیوم در این گونه ماتریس ها است. بنابراین،بیشتر از کالیبراسیون افزایش استاندارد یا رقیق کردن ایزوتوپ برای غلبه بر اثرات یونیزاسیون افزایش کربن در ماتریس های نمونه زیستی استفاده می شود. در بیشتر موارد، حجم نمونه سرم قابل دسترس برای آنالیزمحدود به 5/ 0 میلی لیتر و حتی کمتر است که همین امر موجب می شود تا از روش کالیبراسیون افزایش استاندارد برای تهیه نمونه استفاده نشود. علاوه بر این، غلظت تقریبی سلنیوم در هر نمونه، مقدار مناسب برای آلوده کردن هر نمونه را تعیین می کند. ماتریس حاوی متانول بر اثرات یونیزاسیون غلبه می کند ولی عامل محدود کننده برای این روش هنگام حضور دیگر عناصر ناچیز وجود دارد.
